MUZYKA-POEZJA-TEATR-PLASTYKA-TANIEC

terapeuta

Użytkownik

Dołączył: 2021-03-18

Liczba postów: 42

Sokal – klasztor bernardynów

2956 wyświetleń  29 gru 2018

Okres budowy: 1604-1619 ll., XVІІІ w.

Fundator: król Zygmunt ІІІ Waza, kanclerz i hetman wielki koronny Jan Zamoyski, hetman wielki koronny Stanisław Żółkiewski, krajczy wielki koronny Jerzy Mniszech, Daniłowiczowie, Sobiescy.

Informacja o obiekcie
(opracowanie: Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA)

Kościół i klasztor Bernardynów w Sokalu zostały ufundowane w 1599 r. Świątynia i przylegające do niej zabudowania klasztorne zostały wzniesione w latach 1604-1619 i 1617-1630 przez zakonnego architekta Bernarda Avelidesa. Bernardyńskie założenie miało charakter obronny i było otoczone bastionowymi fortyfikacjami, przy budowie których brał udział lubelski architekt Jan Jaroszewicz. Świątynia bernardyńska była sanktuarium słynnego obrazu Matki Boskiej Sokalskiej (kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej), namalowanego ok. 1400 r. przez Jakuba Wężyka. Budowę sokalskiego kościoła i klasztoru wsparł król Zygmunt III Waza, kanclerz wielki koronny Jan Zamoyski, hetman wielki koronny Stanisław Żółkiewski, krajczy wielki koronny Jerzy Mniszech, a także rody Daniłowiczów i Sobieskich. Ofiarodawcy przyczynili się również do wspaniałego wyposażenia świątyni bernardyńskiej, m.in. fundując srebrny ołtarz cudownego wizerunku Maryi. Z czasem sokalskie sanktuarium stało się jednym z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych na wschodnich terenach Rzeczypospolitej, a cudowny obraz został koronowany w 1724 r. Kościół wraz z cudownym obrazem spłonęły w pożarze w 1843 r. Odbudowa nastąpiła w 1873 r. Po korekcie granicy po II wojnie światowej (1951) Sokal znalazł się na terytorium ZSRR. Bernardyni wywieźli całość wyposażenia do Leżajska, a XIX-wieczna kopia obrazu Matki Boskiej została przewieziona do bernardyńskiego klasztoru w Krakowie, a od 2001 r. znajduje się w kościele w Hrubieszowie. Kościół wraz z klasztorem został zamieniony przez władze sowieckie na więzienie o zaostrzonym rygorze, którym pozostały po roku 1991. W 2012 r. kościół wraz z zabudowaniami spłonął doszczętnie w wyniku pożaru.

Film zrealizowany w ramach projektu "Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa" współfinansowanego ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w ramach konkursu "Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej - 2018".

W ramach projektu powstało ponad 100 krótkich produkcji filmowych poświęconych wybranym obiektom dziedzictwa architektonicznego, które znajdują się na terenie Ukrainy i powstały w okresie dawnej Rzeczypospolitej. Na liście ponad setki miejsc, które zostały sfilmowane znalazły się twierdze, pałace, kościoły i in. W pracę przy tworzeniu filmów zaangażowano polsko-ukraiński zespół, w skład którego weszli historycy, publicyści, dziennikarze, organizacje pozarządowe oraz młodzież.

Realizatorzy projektu:
- Stowarzyszenie Integracja Europa-Wschód (http://www.siew.org.pl/),
- Instytut Polski w Kijowie (http://www.polinst.kyiv.ua/pol/),
- Ukrainian Communication Group (https://www.youtube.com/user/goodresttv).

Wsparcie projektu:
- Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA (http://polonika.pl/)
- Narodowe Archiwum Cyfrowe (http://www.nac.gov.pl)

Partnerem medialnym projektu jest portal historyczny historykon.pl (https://historykon.pl/).

Strona www projektu: http://www.pluazdrona.eu

Profil Facebook projektu: https://www.facebook.com/pluazdrona/
Licencja
Licencja Creative Commons – uznanie autorstwa (ponowne wykorzystanie dozwolone)

https://www.youtube.com/watch?v=JWBLsRXellQ

.